Chiazaden, Spaanse salie

De Spaanse salie is een van de oudste cultuurplanten, waarvan de eigenschappen al werden gewaardeerd door oude volkeren zoals de Inca's of Azteken. Tegenwoordig is het vooral bekend als chiazaden, die een populaire toevoeging zijn geworden voor desserts, cocktails, salades, omeletten en vele andere gerechten. Hun naam uit het Nahuatl betekent "olieachtig". Ze worden gewonnen uit de split van salievruchten en zijn verkrijgbaar in drie kleuren: wit, zwart en grijs. Waren ze nog niet zo lang geleden slechts een exotisch en weinig bekend culinair ingrediënt, tegenwoordig zijn ze dankzij hun hoge beschikbaarheid in de handel een vast onderdeel van het dieet van veel mensen.

Spaanse saliezaden - eigenschappen en contra-indicaties

Chiazaden hebben vanwege hun eigenschappen de waardering gekregen van liefhebbers van een gezonde levensstijl en gezonde voeding. Allereerst worden ze gewaardeerd als een rijke bron van meervoudig onverzadigde vetzuren en omega-3-vetzuren, die onder andere bijdragen aan de opbouw van celmembranen of ter ondersteuning van de werking van de hersenen en het zenuwstelsel. Spaanse salie zaden bevatten ongeveer 25% waardevol eiwit, waardoor ze graag worden gebruikt door veganisten en vegetariërs. Bovendien bevatten ze veel calcium, waardoor ze vaak een aanvulling vormen op een melkvrije voeding. Chiazaden voorzien het lichaam ook van alfa-linoleen-, palmitine-, linol- en oliezuur, die onder andere gunstig kunnen zijn voor geheugen en concentratie. Daarnaast zijn ze een bron van waardevolle vitamines: A, B, E en D, antioxidanten en mineralen zoals ijzer, jodium, zwavel, magnesium, mangaan, kalium, niacine en thiamine.

Chiazaad wordt gretig gebruikt door reizigers. Ten eerste omdat ze licht zijn en tegelijkertijd veel eiwitten leveren. Bovendien zijn ze een rijke vezelbron, waardoor ze lang een vol gevoel geven en de soepele werking van het spijsverteringssysteem ondersteunen.

Dit heeft enkele voordelen en contra-indicaties. Vanwege hun hoge vezelgehalte moeten chiazaadjes met mate worden geconsumeerd. Anders kan de opname van andere voedingsstoffen worden geremd en kan zelfs het darmlumen worden geblokkeerd. Overmatige hoeveelheden vezels kunnen ook leiden tot het probleem van overmatige stoelgang. Om deze reden moet u maximaal twee eetlepels chiazaad per dag eten, verdeeld over twee porties.

Waarom chiazaad toevoegen?

Vanwege de milde, licht nootachtige smaak kunnen Spaanse saliezaadjes aan veel gerechten worden toegevoegd. Vroeger behoorden ze tot de basisbestanddelen van het Azteekse dieet, tegenwoordig vullen ze desserts, havermout, muesli, taarten, brood enzovoort aan. Na het toevoegen van vloeistof, bijvoorbeeld melk, zwellen chiazaadjes na enige tijd op en vormen ze een voedzame smaakpudding. In combinatie met vers fruit of honing is het een manier om voor de training een gezond ontbijt of een lichte maaltijd te nuttigen.

Rauw of geweekt – hoe wordt chiazaad geconsumeerd?

Veel mensen vragen zich af in welke vorm chiazaad het beste geconsumeerd kan worden, zodat ze hun belangrijkste voordelen behouden. Er is geen gebrek aan meningen dat de zaden die in onveranderde vorm aan het lichaam worden toegediend, vervolgens met al hun eigenschappen weer worden uitgescheiden. Om deze reden is het een goede gewoonte om chiazaad te malen of het bijvoorbeeld in water of melk te weken, waardoor enzymremmers vrijkomen. Nadat u vloeistof hebt toegevoegd en enkele uren hebt gewacht, zal hun grootte ongeveer 12 keer toenemen. Maar ongeacht welke vorm van chiazaad u consumeert, vanwege het hoge vezelgehalte moet u altijd onthouden ze regelmatig te drinken.