• Η ιστορία της πιπερίνης
• Το πιπέρι στην κουζίνα δεν αρκεί
• Ποιες ιδιότητες έχει η πιπερίνη;
• Μπορεί ο καθένας να χρησιμοποιήσει πιπερίνη;

Η πιπερίνη ανακαλύφθηκε το 1819 από τον Δανό φυσικό και χημικό Hans Christian Ørsted. Ο επιστήμονας απομόνωσε μια οργανική χημική ένωση από το μαύρο πιπέρι.

Η ιστορία της πιπερίνης

Το πιπέρι παίζει σημαντικό ρόλο εδώ και αιώνες στην παραδοσιακή ανατολική ιατρική. Αντίθετα, τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες ενδιαφέρθηκαν ιδιαίτερα για την ανώτερη στρώση του πιπεριού - την πιπερίνη. Έχουν διεξάγει μια σειρά μελετών που αποδεικνύουν ότι η οργανική ένωση έχει ευεργετικές ιδιότητες για την υγεία και υποστηρίζει την απώλεια βάρους.

Οι Κορεάτες ερευνητές Soo-Jong Um και Ji-Cheon εξέτασαν την πιπερίνη πιο προσεκτικά και διαπίστωσαν ότι υποστηρίζει την αποδόμηση του σωματικού λίπους κατά τη διάρκεια της άσκησης και τη διατήρηση αρνητικού ισοζυγίου θερμίδων, ενώ παράλληλα ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα.

Το πιπέρι στην κουζίνα δεν αρκεί

Παρόλο που οι επιστήμονες έχουν δείξει ότι το πιπέρι μπορεί να έχει θετική επίδραση στη γενική υγεία, η χρήση του πιπεριού στην κουζίνα δεν αρκεί για να αξιοποιηθεί η δύναμη του μπαχαρικού. Το πιο πολύτιμο συστατικό του πιπεριού είναι η πιπερίνη, που είναι επίσης υπεύθυνη για τη χαρακτηριστική, πικάντικη γεύση του μπαχαρικού. Η απομονωμένη πιπερίνη σε μορφή σκόνης ή δισκίων είναι διαθέσιμη, για παράδειγμα, σε ηλεκτρονικά καταστήματα.

Ποιες ιδιότητες έχει η πιπερίνη;

Μία από τις σημαντικότερες ιδιότητες της πιπερίνης είναι ότι διεγείρει το πεπτικό σύστημα. Χάρη στην πιπερίνη διεγείρονται τα παγκρεατικά ένζυμα που συμμετέχουν στην πέψη. Η ένωση χαρακτηρίζεται επίσης από αντιοξειδωτικές και αναλγητικές λειτουργίες. Επιπλέον, η πιπερίνη βελτιώνει την απορρόφηση στοιχείων και βιταμινών, συμπεριλαμβανομένου του σεληνίου, του σιδήρου, της βιταμίνης B6, της βήτα-καροτίνης και του ρεσβερατρόλη.

Επιστρέφοντας στην έρευνα των Κορεατών επιστημόνων. Οι εργαστηριακές τους μελέτες, που έδειξαν ανωμαλίες στη δραστηριότητα γονιδίων που ελέγχουν το σχηματισμό νέων λιποκυττάρων, οδηγούν σε ένα άλλο συμπέρασμα. Η πιπερίνη, που μπορεί να προκαλέσει μια μεταβολική αλυσιδωτή αντίδραση, θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε ευρύτερη χρήση των εκχυλισμάτων της στην καταπολέμηση της παχυσαρκίας και σχετικών ασθενειών.

Μπορεί ο καθένας να χρησιμοποιήσει πιπερίνη;

Κάθε ουσία έχει ιδιότητες που καθιστούν τη χρήση της αδύνατη σε ορισμένες περιπτώσεις. Το ίδιο ισχύει και για την πιπερίνη. Η αλκαλοειδής ένωση μπορεί να αλληλεπιδράσει με φάρμακα ή άλλα συμπληρώματα διατροφής – π.χ. επιταχύνει την απορρόφηση ορισμένων συστατικών και βιταμινών. Παρόλο που η πιπερίνη θεωρείται ασφαλής ουσία, αξίζει να προσεγγίζεται με σύνεση η συμπλήρωσή της.